29/09 EYÜP 6-10

[tr] Eyüp 6-10

^6:1 Eyüp şöyle yanıtladı:
² ‹‹Keşke üzüntüm tartılabilse,
Acım teraziye konabilseydi!
³ Denizlerin kumundan ağır gelirdi,
Bu yüzden abuk sabuk konuştum.
⁴ Çünkü Her Şeye Gücü Yetenin okları içimde,
Ruhum onların zehirini içiyor,
Tanrının dehşetleri karşıma dizildi.
⁵ Otu olan yaban eşeği anırır mı,
Yemi olan öküz böğürür mü?
⁶ Tatsız bir şey tuzsuz yenir mi,
Yumurta akında tat bulunur mu?
⁷ Böyle yiyeceklere dokunmak istemiyorum,
Beni hasta ediyorlar.
⁸ ‹‹Keşke dileğim yerine gelse,
Tanrı özlediğimi bana verse!
⁹ Kerem edip beni ezse,
Elini çabuk tutup yaşam bağımı kesse!
¹⁰ Yine avunur,
Amansız derdime karşın sevinirdim,
Çünkü Kutsal Olanın sözlerini yadsımadım.
¹¹ Gücüm nedir ki, bekleyeyim?
Sonum nedir ki, sabredeyim?
¹² Taş kadar güçlü müyüm,
Etim tunçtan mı?
¹³ Çaresiz kalınca
Kendimi kurtaracak gücüm mü olur?
¹⁴ ‹‹Kederli insana dost sevgisi gerekir,
Her Şeye Gücü Yetenden korkmaktan vaz geçse bile.
¹⁵ Kardeşlerim kuru bir dere gibi beni aldattı;
Hani gürül gürül akan dereler vardır,
¹⁶ Eriyen buzlarla taşan,
Kar sularıyla beslenen,
¹⁷ Ama kurak mevsimde akmayan,
Sıcakta yataklarında tükenen dereler...
İşte öyle aldattılar beni.
¹⁸ O dereler için kervanlar yolundan sapar,
Çöle çıkıp yok olurlar.
Temanın kervanları su arar,
Sabadan gelen yolcular umutla bakar.
²⁰ Ama oraya varınca umut bağladıkları için utanır,
Hayal kırıklığına uğrarlar.
²¹ Artık siz de bir hiç oldunuz,
Dehşete kapılıp korkuyorsunuz.
²² ‹Benim için bir şey verin›
Ya da, ‹Rüşvet verip
Beni düşmanın elinden kurtarın,
Acımasızların elinden alın› dedim mi?
²⁴ ‹‹Bana öğretin, susayım,
Yanlışımı gösterin.
²⁵ Doğru söz acıdır!
Ama tartışmalarınız neyi kanıtlıyor?
²⁶ Sözlerimi düzeltmek mi istiyorsunuz?
Çaresizin sözlerini boş laf mı sayıyorsunuz?
²⁷ Öksüzün üzerine kura çeker,
Arkadaşınızın üzerine pazarlık ederdiniz.
²⁸ ‹‹Şimdi lütfedip bana bakın,
Yüzünüze karşı yalan söyleyecek değilim ya.
²⁹ Bırakın artık, haksızlık etmeyin,
Bir daha düşünün, davamda haklıyım.
³⁰ Ağzımdan haksız bir söz çıkıyor mu,
Damağım kötü niyeti ayırt edemiyor mu?
^7:1 ‹‹Yeryüzünde insan yaşamı savaşı andırmıyor mu,
Günleri gündelikçinin günlerinden farklı mı?
² Gölgeyi özleyen köle,
Ücretini bekleyen gündelikçi gibi,
³ Miras olarak bana boş aylar verildi,
Payıma sıkıntılı geceler düştü.
⁴ Yatarken, ‹Ne zaman kalkacağım› diye düşünüyorum,
Ama gece uzadıkça uzuyor,
Gün doğana dek dönüp duruyorum.
⁵ Bedenimi kurt, kabuk kaplamış,
Çatlayan derimden irin akıyor.
⁶ ‹‹Günlerim dokumacının mekiğinden hızlı,
Umutsuz tükenmekte.
⁷ Ey Tanrı, yaşamımın bir soluk olduğunu anımsa,
Gözüm bir daha mutluluk yüzü görmeyecek.
⁸ Şu anda bana bakan gözler bir daha beni görmeyecek,
Senin gözlerin üzerimde olacak,
Ama ben yok olacağım.
⁹ Bir bulutun dağılıp gitmesi gibi,
Ölüler diyarına inen bir daha çıkmaz.
¹⁰ Bir daha evine dönmez,
Bulunduğu yer artık onu tanımaz.
¹¹ ‹‹Bu yüzden sessiz kalmayacak,
İçimdeki sıkıntıyı dile getireceğim;
Canımın acısıyla yakınacağım.
¹² Ben deniz ya da deniz canavarı mıyım ki,
Başıma bekçi koydun?
¹³ Yatağım beni rahatlatır,
Döşeğim acılarımı dindirir diye düşündüğümde,
¹⁴ Beni düşlerle korkutuyor,
Görümlerle yıldırıyorsun.
¹⁵ Öyle ki, boğulmayı,
Ölmeyi şu yaşama yeğliyorum.
¹⁶ Yaşamımdan tiksiniyor,
Sonsuza dek yaşamak istemiyorum;
Çek elini benden, çünkü günlerimin anlamı kalmadı.
¹⁷ ‹‹İnsan ne ki, onu büyütesin,
Üzerinde kafa yorasın,
¹⁸ Her sabah onu yoklayasın,
Her an onu sınayasın?
¹⁹ Gözünü üzerimden hiç ayırmayacak mısın,
Tükürüğümü yutacak kadar bile beni rahat bırakmayacak mısın?
²⁰ Günah işledimse, ne yaptım sana,
Ey insan gözcüsü?
Niçin beni kendine hedef seçtin?
Sana yük mü oldum?
²¹ Niçin isyanımı bağışlamaz,
Suçumu affetmezsin?
Çünkü yakında toprağa gireceğim,
Beni çok arayacaksın, ama ben artık olmayacağım.››
^8:1 Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:
² ‹‹Ne zamana dek böyle konuşacaksın?
Sözlerin sert rüzgar gibi.
³ Tanrı adaleti saptırır mı,
Her Şeye Gücü Yeten doğru olanı çarpıtır mı?
⁴ Oğulların ona karşı günah işlediyse,
İsyanlarının cezasını vermiştir.
⁵ Ama sen gayretle Tanrıyı arar,
Her Şeye Gücü Yetene yalvarırsan,
⁶ Temiz ve doğruysan,
O şimdi bile senin için kolları sıvayıp
Seni hak ettiğin yere geri getirecektir.
⁷ Başlangıcın küçük olsa da,
Sonun büyük olacak.
⁸ ‹‹Lütfen, önceki kuşaklara sor,
Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.
⁹ Çünkü biz daha dün doğduk, bir şey bilmeyiz,
Yeryüzündeki günlerimiz sadece bir gölge.
¹⁰ Onlar sana anlatıp öğretmeyecek,
İçlerindeki sözleri dile getirmeyecek mi?
¹¹ ‹‹Bataklık olmayan yerde kamış biter mi?
Susuz yerde saz büyür mü?
¹² Henüz yeşilken, kesilmeden,
Otlardan önce kururlar.
¹³ Tanrıyı unutan herkesin sonu böyledir,
Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.
¹⁴ Onun güvendiği şey kırılır,
Dayanağı ise bir örümcek ağıdır.
¹⁵ Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker,
Ona tutunur, ama ağ taşımaz.
¹⁶ Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır,
Dalları bahçenin üzerinden aşar;
¹⁷ Kökleri taş yığınına sarılır,
Çakılların arasında yer aranır.
¹⁸ Ama yerinden sökülürse,
Yeri, ‹Seni hiç görmedim› diyerek onu yadsır.
¹⁹ İşte sevinci böyle son bulur,
Yerinde başka bitkiler biter.
²⁰ ‹‹Tanrı kusursuz insanı reddetmez,
Kötülük edenlerin elinden tutmaz.
²¹ O senin ağzını yine gülüşle,
Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.
²² Düşmanlarını utanç kaplayacak,
Kötülerin çadırı yok olacaktır.››
^9:1 Eyüp şöyle yanıtladı:
² ‹‹Biliyorum, gerçekten öyledir,
Ama Tanrının önünde insan nasıl haklı çıkabilir?
³ Biri Onunla tartışmak istese,
Binde bir bile Ona yanıt veremez.
⁴ Onun bilgisi derin, gücü eşsizdir,
Kim Ona direndi de ayakta kaldı?
⁵ O dağları yerinden oynatır da,
Dağlar farkına varmaz,
Öfkeyle altüst eder onları.
⁶ Dünyayı yerinden oynatır,
Direklerini titretir.
⁷ Güneşe buyruk verir, doğmaz güneş,
Yıldızları mühürler.
⁸ Odur tek başına gökleri geren,
Denizin dalgaları üzerinde yürüyen.
⁹ Büyük Ayıyı, Oryonu, Ülkeri,
Güney takımyıldızlarını yaratan Odur.
¹⁰ Anlayamadığımız büyük işler,
Sayısız şaşılası işler yapan Odur.
¹¹ İşte, yanımdan geçer, Onu göremem,
Geçip gider, farkına bile varmam.
¹² Evet, O avını kaparsa, kim Onu durdurabilir?
Kim Ona, ‹Ne yapıyorsun› diyebilir?
¹³ Tanrı öfkesini dizginlemez,
Rahavın yardımcıları bile
Onun ayağına kapanır. güçlerini simgeleyen bir deniz canavarı.
¹⁴ ‹‹Nerde kaldı ki, ben Ona yanıt vereyim,
Onunla tartışmak için söz bulayım?
¹⁵ Haklı olsam da Ona yanıt veremez,
Merhamet etmesi için yargıcıma yalvarırdım ancak.
¹⁶ Onu çağırsam, O da bana yanıt verseydi,
Yine de inanmazdım sesime kulak verdiğine.
¹⁷ O beni kasırgayla eziyor,
Nedensiz yaralarımı çoğaltıyor.
¹⁸ Soluk almama izin vermiyor,
Ancak beni acıya doyuruyor.
¹⁹ Sorun güç sorunuysa, O güçlüdür!
Adalet sorunuysa, kim Onu mahkemeye çağırabilir?
²⁰ Suçsuz olsam ağzım beni suçlar,
Kusursuz olsam beni suçlu çıkarır.
²¹ ‹‹Kusursuz olsam da kendime aldırdığım yok,
Yaşamımı hor görüyorum.
²² Hepsi bir, bu yüzden diyorum ki,
‹O suçluyu da suçsuzu da yok ediyor.›
²³ Kırbaç ansızın ölüm saçınca,
O suçsuzların sıkıntısıyla eğlenir.
²⁴ Dünya kötülerin eline verilmiş,
Yargıçların gözünü kapayan Odur.
O değilse, kimdir?
²⁵ ‹‹Günlerim koşucudan çabuk,
İyilik görmeden geçmekte.
²⁶ Kamış sandal gibi kayıp gidiyor,
Avının üstüne süzülen kartal gibi.
²⁷ ‹Acılarımı unutayım,
Üzgün çehremi değiştirip gülümseyeyim› desem,
²⁸ Bütün dertlerimden yılarım,
Çünkü beni suçsuz saymayacağını biliyorum.
²⁹ Madem suçlanacağım,
Neden boş yere uğraşayım?
³⁰ Sabun otuyla yıkansam,
Ellerimi kül suyuyla temizlesem,
³¹ Beni yine pisliğe batırırsın,
Giysilerim bile benden tiksinir.
³² O benim gibi bir insan değil ki,
Ona yanıt vereyim,
Birlikte mahkemeye gideyim.
³³ Keşke aramızda bir hakem olsa da,
Elini ikimizin üstüne koysa!
³⁴ Tanrı sopasını üzerimden kaldırsın,
Dehşeti beni yıldırmasın.
³⁵ O zaman konuşur, O'ndan korkmazdım,
Ama bu durumda bir şey yapamam.
^10:1 ‹‹Yaşamımdan usandım,
Özgürce yakınacak,
İçimdeki acıyla konuşacağım.
² Tanrıya: Beni suçlama diyeceğim,
Ama söyle, niçin benimle çekişiyorsun.
³ Hoşuna mı gidiyor gaddarlık etmek,
Kendi ellerinin emeğini reddedip
Kötülerin tasarılarını onaylamak?
⁴ Sende insan gözü mü var?
İnsanın gördüğü gibi mi görüyorsun?
⁵ Günlerin ölümlü birinin günleri gibi,
Yılların insanın yılları gibi mi ki,
⁶ Suçumu arıyor,
Günahımı araştırıyorsun?
⁷ Kötü olmadığımı,
Senin elinden beni kimsenin kurtaramayacağını biliyorsun.
⁸ ‹‹Senin ellerin bana biçim verdi, beni yarattı,
Şimdi dönüp beni yok mu edeceksin?
⁹ Lütfen anımsa, balçık gibi bana sen biçim verdin,
Beni yine toprağa mı döndüreceksin?
¹⁰ Beni süt gibi dökmedin mi,
Peynir gibi katılaştırmadın mı?
¹¹ Bana et ve deri giydirdin,
Beni kemiklerle, sinirlerle ördün.
¹² Bana yaşam verdin, sevgi gösterdin,
İlgin ruhumu korudu.
¹³ ‹‹Ama bunları yüreğinde gizledin,
Biliyorum aklındakini:
¹⁴ Günah işleseydim, beni gözlerdin,
Suçumu cezasız bırakmazdın.
¹⁵ Suçluysam, vay başıma!
Suçsuzken bile başımı kaldıramıyorum,
Çünkü utanç doluyum, çaresizim.
¹⁶ Başımı kaldırsam, aslan gibi beni avlar,
Şaşılası gücünü yine gösterirsin üstümde.
¹⁷ Bana karşı yeni tanıklar çıkarır,
Öfkeni artırırsın.
Orduların dalga dalga üzerime geliyor.
¹⁸ ‹‹Niçin doğmama izin verdin?
Keşke ölseydim, hiçbir göz beni görmeden!
¹⁹ Hiç var olmamış olurdum,
Rahimden mezara taşınırdım.
²⁰ Birkaç günlük ömrüm kalmadı mı?
Beni rahat bırak da biraz yüzüm gülsün;
²¹ Dönüşü olmayan yere gitmeden önce,
Karanlık ve ölüm gölgesi diyarına,
²² Zifiri karanlık diyarına,
Ölüm gölgesi, kargaşa diyarına,
Aydınlığın karanlığı andırdığı yere.››

---